அவள் பெயர் … முத்தம்… கவிதை… காதல்…
அவள்… வினோ…
அவள்: ஒரு கதை சொல் வினோ…
வினோ: நீ உறங்குவதற்கா இல்லை உன் உறக்கம் உறங்குவதற்கா?
அவள்: நான் உறக்கத்திலும் விழித்திருக்க
வினோ: விரியும் உன் கண்களை பார்த்தால் மறந்து போகிறேன் கதைகளை
அவள்: உன் கண்களை நான் மூடிகொள்கிறேன் நீ சொல்..
வினோ: உன் தொடுதலில் என் கதைகள் உருகிவிட்டன
அவள்: கதைகள் இல்லாமல் எப்படி உறங்குவது வினோ?
வினோ: வழக்கம்போல் என் உறக்கங்களை திருடிக்கொள்
அவள்: உனக்கு?
வினோ: உன்னைப்பற்றிய கனவுகள் போதும் எனக்கு
அவன் அவள் சுவர்
அவன்: சுவரின் இதயம்
அவள்: எது?
அவன்: துடிக்கும் கடிகாரம்
அவள்: சுவரின் மதி?
அவன்: சுழலும் மின்விசிறி
அவள்: மதி சுழலும்மா?
அவன்: அதுவும் என்னை போல் உனக்காக சுழல்கிறது
காத்து இருப்பு
உனக்கான காத்து இருப்புகள்
சற்று கனம் தான்
சொற்களுக்கு முன்
சிந்தி கடக்கும் ஒரு நொடி போல்
இயல்பாய் நெருடி
தேநீர் கோப்பையின் அந்த பக்கம்
நடக்கும் உரையாடல்கள் எதுவும்
அர்தமின்றி சிதறி கிடக்கிறது
இதழ் சேர்க்கை
சேர்ந்து கொண்ட இதழ்களில் கேட்கும் சத்தம்
சொற்களை உண்டு சேறிக்கும் அடையாளம்
கருவறையின் வெம்மை உணர்ந்து வியற்கையில்
உள்ளம் மட்டும் குளிரும் விந்தை
விழிகள் சண்டையிட்டு மேலும் மேலும்
இணையும் இதழ்கள்
நரம்பில் பாய்ந்து செல்லும் இந்திர வில்லில்
வட தென் துருவங்களின் ஈர்ப்பு
நதியில் மூழ்க துடிக்கும் படகின் தவிப்பு – இதழ் சேர்க்கை
இது அது
இது அதனுள் அதுவாகி அதுகண்டு அதுவன்றி
அதுக்கொண்டு அதுவே ஆனது இது….
அது இதனுள் இதுவாகி இதுகண்டு இதுவன்றி
இதுக்கொண்டு இதுவே ஆனது அது …
நீ எனக்கு
உயரமாய்
வளர்ந்த
தொட்டால் சிணுங்கியடி
நீ
எனக்கு
அவள்
மீட்சிக்கு அப்பாற்பட்டு இயல்பாய் மீட்டி செள்கிறாய் என்னை
உறங்கும் குழந்தையின் சிரிக்கும் கனவுகளில் வசித்து
மலர்கள் கண்டு விழிக்கும் சூரியன் என விழிகளில் பாடம் நடத்துகிறாய்
விரல்கோர்க்க நம்மை பின்தொடரும் பயணங்கள்
செயலியில் உன்னை பார்த்து செயலற்று போகிறேன்
உன் தொடுதல் சொற்களின் புரிதல் குறைபாடு
மகிழம் பூ பெட்டகத்தில் பதப்படுத்துகிறேன் நினைவுகளை
என் உணர்வுகளுக்குள் ஊடுரூவிய கலப்படம் நீ
காலத்தை பகடிசெய்ய சின்னஞ்சிறு சண்டையிட்டு வாழலாம்
என்னவள்
அவளும் நானும் இரகசியமாய் இரசித்த பாடல் வரிகள் தனிமைக்கும் தெரிந்ததில்லை
யாரும் பார்க்காத அந்த ஒரு நொடியில் இயல்பாய்
அவள் இதழால் என் இதழ் தொட்டு இம்சிக்கிறாள்
எனக்கு முன் எழுந்து என் சூரியனை வரவேற்க்கிறாள்
அவள் உடல் வெண்மையில் என் சிந்தனைகள் தடுமாற – அவளோ
என் காதலெல்லாம் அவள் உடலில் மின்சாரமாய் பாய்வதாய் பிதற்றுகிறாள்
வார்த்தைகளும் நேரமும் தீர்ந்துபோன பின்பும் பேசிக்கொள்கிறோம்
என் தொடுதலின் அர்த்தம்புரிந்து வெட்கம்கொண்டு சிணுங்கிறாள்
~~~~~ என்னவள்: http://goo.gl/zrEuW2 ~~~~~
மீன் பூச்சி
மகள் : வண்ணத்துப்பூச்சிக்கு தண்ணியில நீந்த தெரியாதா ?
அப்பா : வண்ணத்துப்பூச்சி நல்லா நீந்தும். ஆனா அந்த வண்ணத்துப்பூச்சியை மீன்னு சொல்வாங்கம்மா.
மகள்: மீன்பூச்சி!!! மீன்பூச்சி!!!
~மகிழ்ச்சியில் நீந்தவும் தொடங்கினாள் என் வண்ணத்துப்பூச்சி~